معنی اداب آموخته

فرهیخته

عادات، رسوم

فرهیخته

اداب. [اُ] (ع اِ) ذکر. (مهذب الاسماء).

اداب. [اُدْ دا] (ع اِ) سوسن. (مهذب الاسماء).

آموخته. [ت َ / ت ِ] (ن مف / نف) آمُخته. یادگرفته. متعلِّم. || فرهخته. مؤدَّب. || مدرَّب. دست آموز. رام شده.مأنوس. مربّی ̍. خوگر. خوگرفته. معتاد:
وزآن پس برفتند سیصد سوار
پس ِ بازداران همه یوزدار...
پلنگان و شیران آموخته
بزنجیر زرین دهان دوخته.
فردوسی (از فرهنگ نویسان).
روان گرد بر گرد اسپرغمی را
تَذَروان آموخته ماده و نر.
فرخی.
- آموخته شدن، خو گرفتن. عادت کردن. معتاد شدن.
- آموخته کردن، دست آموز کردن. عادت دادن به.
- مثل گنجشک آموخته، سخت مأنوس.
|| آمیخته.

ادب آموخته. [اَ دَ ت َ / ت ِ] (ن مف مرکب) فرهیخته. فرهنگ یافته:
آنکه ز نخلیش خمی کمتر است
با ادب آموختگان خمتر است.
امیرخسرو دهلوی.

خدمت آموخته. [خ ِ م َ ت َ / ت ِ] (ن مف مرکب) کارآمد. مجرب در مراسم بندگی و طاعت. مؤدب به آداب و شرایط بندگی. آنکه آداب آموخته. آشنا بره و رسم بندگی و خدمت:
درآمد مغ خدمت آموخته
مغانه چو آتش برافروخته.
نظامی.

صحبت آموخته. [ص ُ ب َ ت َ / ت ِ] (ن مف مرکب) مؤدب. باتربیت.آنکه راه و رسم معاشرت و سخن گوئی داند:
جهاندیده و دانش اندوخته
سفرکرده و صحبت آموخته.
سعدی.

یاد گرفته، تعلیم گرفته، مؤدب، فرهیخته، عادت کرده، دست آموز، مطیع. [خوانش: (تِ) (ص مف.)]

یادگرفته، تعلیم‌گرفته،
آنچه کسی یادگرفته باشد،

یاد گرفته، متعلم یاد گرفته، متعلم

رسمی

نظام

Ritus (m)

1060